Nadat alle ouders uitgehuild en uitgeknuffeld waren en de laatste organisatorische stress puntjes waren weggewerkt kon iedereen in een trui en met paspoort op pad. Tijd voor blog1 door Steven.
Het was komisch om met 34 man (30 trainees, 3 docenten en een kok) door schiphol te bewegen. Overal waar we kwamen kregen we extra aandacht, werden we snel geholpen en zo konden we goed bij elkaar blijven. De stewardessen waren onder de indruk van de gezelligheid (nu al) in de groep. Er werd rondgelopen, gelachen, films gekeken en veel spelletjes gespeeld.
Bij aankomst op Sint Maarten bleek de douane een bijzonder moment. De leerlingen kregen de vraag: “Waar verblijven jullie?”, en het antwoord: “Op een schip” bleken ze niet direct te accepteren. “Waar ligt dat schip dan?”, “Geen idee”, “In het Franse gedeelte?”, “Geen idee”. Uiteindelijk, waarschijnlijk door de hoeveelheid rode truien, gaven ze het op en lieten ze iedereen maar gewoon gaan.
Met de bussen die klaar stonden reden we naar het schip die inderdaad in het Franse gedeelte voor de haven van Marigot te liggen. Per 7 trainees in een dinghy (klein motorbootje) werden we bij ondergaande zon richting de Wylde Swan gebracht.
Daar had crewlid Nadia alle slaapplekken al verdeeld zodat iedereen zijn spullen kwijt kon. Na een goeie portie spaghetti kon iedereen zijn slaapplek opzoeken. De reis zorgde ervoor dat de meeste trainees direct in slaap vielen, al zal iedereen morgen wel vroeg wakker worden door het tijdsverschil.
Steven
