Inkopen doen voor een oceaan oversteek maakt me altijd een beetje benauwd. Hoeveel brood gaan ze met zijn 42en per dag eten/hoeveel bloem moet ik aan boord hebben? Hoe lang zullen de groenten zich goed houden? Hoeveel fruit kan ik wegstouwen in de koelkasten? Hoeveel hoekjes en gaatjes kan ik vinden voor aardappels en uien? Worden er wel goede producten geleverd die niet al bijna hun uiterste houdbaarheidsdatum bereikt hebben?
Als je in Cuba inkopen moet doen, verdwijnen al deze hersenspinsels als sneeuw voor de zon. De grootste vraag is: WAAR kan ik vinden wat ik zoek, en is dat beschikbaar in grotere hoeveelheden? Zonder een groothandel zoals je die in Nederland, Tenerife of Sint Maarten kan vinden, moet je je heil zoeken in de duizend-en-een kleine supermarktjes, rijdende marktkraampjes, bakkerijtjes en een voor een kwart gevulde markthal waar Ché neerkijkt op de marktverkopers. Mocht je vlees nodig hebben, dan kan je beter vegetariër worden, afgaande op de rij die er staat voor diepvriesvlees.
Het ziet eruit zoals ik het me voorstel ten tijde van de tweede wereldoorlog, met je bonnetjes in de hand hopen dat je niet voor niets uren staat te wachten. Ook bloem blijkt een schaars goed voor de huis-tuin-en keuken verkoop. Alhoewel er op elke straathoek een bakkerij is waar het meel zowat naar buiten stuift van alle witte bolletjes die er aan de lopende band gemaakt worden, blijk je op een heuse strooptocht langs alle supermarkten te moeten om uiteindelijk aan 50 minipakjes bloem te komen. Genoeg voor 3, misschien zelfs wel 4, dagen broden bakken aan boord. De bakkers kijken vooral ongemakkelijk en zetten het op een fluisteren met elkaar, als je vraagt of zij wellicht bloem te koop hebben. Zouden ze anders het hun bakkerij-opgelegde-bolletjes-quotum niet halen? Het gemakkelijkst zou het zijn om iedereen tot aan Jamaica op een dieet van rum, frisdrank, koekjes, azijn en melkpoeder te zetten. Die artikelen zijn in elke supermarkt ruimschoots verkrijgbaar. Als je wel graag met groenten en fruit uit wil varen, is geduld een schone zaak.
Alhoewel de markt niet overvloedig is in zijn aanbod en hoeveelheden, wil iedereen zijn waren graag kwijt voordat de rot erin zit. Als je mazzel hebt staat er ergens nog wel een tros bananen. Voor een paar uien betaal je weliswaar meer dan voor een ananas, maar ze zijn wel te vinden. Sla wordt helaas maar eenmaal per week verkocht, vandaag niet. Eieren zijn alleen via stiekeme snelle jongetjes verkrijgbaar in kartonnen dozen waar computers op staan afgebeeld. Als je alle kraampjes langsgaat kan je genoeg boontjes verzamelen voor 1 avondmaaltijd. En als je uiteindelijk bij Sarah, onze Heldin van dit verhaal, aankomt blijkt zij morgen wel voor wat extra hoeveelheden van het een en ander te kunnen zorgen. Zo kunnen we toch nog met een goedgevulde koelkast naar Jamaica varen. Mocht je tussendoor nog even naar huis willen bellen, dan kost dat 4 euro per minuut. Internet is een goedkopere optie, maar berooft je wel voornamelijk van de kostbare vrije tijd die je had bemachtigd. Alleen als je een plek weet te vinden waar WiFi kaartjes verkocht worden, deze ook op voorraad zijn, afhankelijk van het verkooppunt eerst nog je paspoort moet laten registreren voor deze aankoop, en een pleintje vindt waar WiFi signaal wordt uitgezonden, op een tijdstip dat er thuis nog iemand wakker is, kan je je vruchten plukken van deze onderneming.
Enigszins opgelucht verliet ik dus Cuba, met alle hoop gevestigd op Jamaica. Nieuwe ronde, nieuwe kansen voor alle grote-oversteek-bevoorradings-vraagstukken.
