Azoren, here we come!

Blog 16-4

Hey niet-zeilers,

Vandaag was het zover, na een week Cariben, is de oversteek begonnen. Maar de dag begon met Tina’s heerlijke verse brood. Ook was het vandaag de 6e schooldag, wat voor 10 trainees toetsdag betekende. Ik (Martijn) had een Duits toets en ik (Marit) had geen toets. Na de lunch en de niet zo happy happy hour, kregen we onze eerste sailtraining. We werden in twee groepen verdeeld en daarbij werden de zeilen van de Wylde Swan en wat lijnen uitgelegd. Dit gebeurde op een klassieke Masterskip manier, want er werd een prachtige tekening op het dek gemaakt. Nog even gebruik maken van de laatste verbinding voor de komende weken en toen was het tijd om het anker binnen te halen, eindelijk onderweg naar de Azoren. Nu was het zover, de eerste echte zeilen werden gehesen. We moesten met alle trainees eerst het mainsail hijsen, want die is heel erg zwaar. Vervolgens kon iedereen wel ergens helpen met het zetten van de andere zeilen. We genoten onder met een bordje moussaka van het laatste land en de zonsondergang.

       

Om 18:00 begonnen de eerste sailwatches. Ik (Marit) had van 20:00-22:00 sailwatch met mijn groepje, maar eigenlijk was iedereen vooral bezig met de visjes voeren en niet zozeer met het zeilen. Ik was gelukkig nog niet zeeziek, dus ik kon helpen met de deckcheck en ik heb lekker achter het roer gestaan. Na de wacht was ik erg moe, dus ik was blij dat ik mijn bedje in kon!

Om 00:00 begon mijn wacht (Martijn). We bestonden uit een groepje van 6 mensen, maar er waren maar een aantal echt beschikbaar. Rond half 1 zocht ook ik even de reling op, na 5 dagen nergens last van te hebben. Om 1 uur moesten ik en Joel de engineroom checken. Alvaro legde het ons allemaal uit, maar door ons gebrekkige Engels en de koptelefoons kregen we erg weinig mee. Ik heb ook nog even aan het roer gestaan, deze plek was wel iets aangenamer. Rond 2 uur mochten we eindelijk naar bed, en ik was blij dat ik een emmer had meegenomen :).

Hopelijk wordt het de aankomende dagen wat beter, want dan kunnen we tenminste genieten van de oceaan.

Groetjes,

Marit en Martijn