27 april 2022
Wat een dag en nacht.
Vandaag was het Koningsdag! Dus tijd voor oud-Hollandse spelletjes, tompoucen en karaoke. Gister had het feest team het een en ander voor vandaag voorbereid. Zo werd er door het team bedacht dat er vandaag bij de spellen zou worden koek gehapt, spijker gepoept een spaghetti-estafette worden gehouden én een modeshow van verkleedkleren. De tompoucen werden al tussen de zelfstudie en de rest van het programma door gebakken en die mochten we om 4 uur eindelijk opeten. Ik heb nog nooit zo veel mensen tegelijkertijd zien genieten en hun vingers zien aflikken. Echt heerlijk! Na het smikkelfestijn had het feest team nog een ronde ‘’wie ben ik’’ en ‘’30 seconds’’ ingepland staan en ook hier werd nog fanatiek meegespeeld. En rond 7 uur heeft het merendeel van de trainees heel hard en zuiver(?) meegezongen met de karaoke in de mainhold. Dit was een hele mooie kers op te taart genaamd Koningsdag. Morgen zal iedereen wel schor zijn.
Toen kreeg de avond een onverwachte wending. Ik was lekker mijn tanden aan het poetsen terwijl ik toevallig buiten stond, toen ik een oranje licht in het water zag. Zette mijn tandenborstel uit en vroeg aan Frans de kapitein die naast me stond, ‘’Wat is dat? Want het is geen schip..’’. Frans zijn blik veranderde van half Elise uitlachend met haar tandenborstel in dr mond naar, dit klopt niet. Als reactie op zijn blik slikte in m’n tandenpoetssel door en snelde ik de mainhold in om trainees te tellen. Check, iedereen aan boord, terug naar het deck. Hier kwam ik Jeroen tegen met een alleszeggende blik die werd aangevuld met de instructie ‘’Alle zeilen moeten er af, ga je mee het net in?’’.
Dit zijn momenten dat alles op scherp staat, de instructies duidelijk zijn en de vraag die ondertussen door mijn hoofd giert is ‘’Wat vinden we zometeen bij het licht? Ik hoop niks dat in de problemen is’’. Terwijl ik mijn zeilbroek en zeillaarzen aantrok dacht ik, ik krijg het vast wel warm zometeen van zeilen laten zakken dus ik laat mijn zeiljas hier, kreeg ik een tuigje in mijn hand geduwd en verplaatste ik mezelf naar het voordek. Het mainstay-sail werd aan naar beneden gehaald en Jeroen en ik doken het jib net in om de zeilen die naar beneden kwamen, stevig vast te binden. Inmiddels waren we van koers veranderd, pal tegen de wind in en klotste er grote golven over ons heen en het schip stampte flink op en neer. Beide inmiddels doorweekt zette we alles vast. Toen alle zeilen beneden waren ging het licht aan dek uit. Een signaal om alles te laten liggen en naar het achterdek te komen voor verdere instructies. Volledige stilte onderweg naar het achterdek, de overige trainees van de wacht waren naar binnen gestuurd en bij aankomst luidde de instructie van Pim die uit de Engineroom was gehaald ‘’We zoeken een oranje licht’’. Omdat Jeroen en ik nog een tuigje aanhadden gingen we terug richting het jib-net om ver vooruit te kunnen kijken. Otto en Noor gingen mee met de VHF (soort walkie talkie) om zo met het achterdek te blijven communiceren. Aan stuurboord in de richting tussen 12 en 1 uur was het oranje licht te vinden en nauw gecommuniceerd met het achterdek. Ondertussen werden Jeroen en ik nog natter dan eerst, schommelde het lampje tussen 12, 1 en 2 uur en hoopte ik heel hard ‘’Plies laat het niks zijn’’. Het lampje was nu ook voor het achterdek in zicht en wij moesten onze positietjes verlaten. Mijn hart zat in mijn keel toen ik hoorde dat Alvaro met het zoeklicht moest bijschijnen. We zijn nu zo dichtbij dat we wat we zouden vinden bijna kunnen binnen halen. Het licht ging aan, het object was oranje, niet groot maar nog onduidelijk. Eenmaal dichterbij, zagen we dat het een boei was.
Een simpele verdwaalde oranje boei… Matchend voor Koningsdag. Dus het schip werd omgedraaid in de oorspronkelijke richting, de zeilen konden weer omhoog en de wacht ging zoals ‘’gewoon’’ verder. Frans gaf ons allemaal een compliment voor de goeie samenwerking en alle bemanningsleden die hiervoor waren wakker gemaakt mochten weer naar bed. Mijn tanden hoefde ik niet nog een keer te poetsen, dus ook ik ben regelrecht naar bed gegaan. Spannend, nog even voor het slapengaan.
Groetjes
Elise
