Land in zicht! Telefoons komen letterlijk overal tevoorschijn en de zeilen lijken even niet te bestaan. Al snel komt daar verandering in, want het is toch echt tijd om alles te strijken. Trainees verdelen de taken onderling en staan ‘stand-by’ totdat kapitein Fosse een sein geeft. Ondertussen komt Faial steeds meer tevoorschijn en ontstaat er een energie spanning onder de trainees en crew!
Terwijl de haven van Horta verschijnt, zijn de golven nog steeds aanwezig. Tijd om in actie te komen. De lucht is grijs, de wind is aan en af en toe wordt het dek gevoed met zeewater. Fosse geeft het sein en snel komen alle stagzeilen naar beneden. Alles verloopt soepel door het groot organisatorisch vermogen van een aantal trainees. Alleen het grootzeil staat nog en iedereen verzamelt zich op het dak of achterdek om een handje te geven bij die enorme lap zeil die ons nog steeds richting Horta brengt. Ook nu is het tijd om het zeil te strijken.
Een half uurtje later varen we de haven binnen en verschijnen de kades, gevuld met tekeningen van voorgangers die de Azoren bereikt hebben. Bijzonder om te zien. Iedereen staat te genieten van het weerzien met land, contact met familie of het zien van een supermarkt. De lijnen gaan om de bolders en stiekem stapt de bemanning al op de kade. Van onze agent krijgen we een warm welkom met verse melk en lokale kaas. Wie had dat gedacht! Nog even sluiten we de oversteek af met z’n allen door een toespraak van Fosse en bespreken we de plannen voor de komende dagen. Dan is het toch echt tijd voor een sprong aan wal!
Zeebenen veranderen langzaam weer in landbenen, maar hoe dat proces gaat verlopen is nog onduidelijk. Wel weten we dat we deze tocht maar weer geflikt hebben met z’n allen!
Alle goeds,
Namens de bemanning van de Wylde Swan,
Jeske Zijlstra
