Zaterdagochtend, 11 mei 2019
Wat is het toch een bijzondere gemeenschap, de Masterskip-community. Zeker als je midden op de oceaan zit, want dan bestaat je wereld alleen uit het schip en de oneindige zee om je heen. Maar ook aan de wal, zoals deze week op de Azoren in Horta, blijft de Masterskip-geest rond waren. 25 Trainees, 17 bemanning, iedereen met een eigen rol, maar uiteindelijk toch één team. En daar ben ik enorm trots op, want de oceaan over zeilen met de Wylde Swan doe je niet in je eentje, dat krijg je alleen samen voor elkaar. En het mooie is dat dat deze reis elk moment van de dag bij iedereen merkbaar is.
Gisteravond stonden we met zijn allen op het main deck, klaar voor vertrek. De hele middag waren we bezig geweest om het schip en onszelf daarvoor in gereedheid te brengen. En toen kwam kapitein Fosse die met een mooie tekening het huidige weersysteem uitlegde en theorie (de voorspelling) en praktijk (de eigen waarnemingen) met elkaar in verband bracht. Ze bleken niet helemaal met elkaar te kloppen en de eigen waarnemingen en die van anderen die net van zee kwamen gaven de doorslag: we zouden toch nog niet vertrekken. Wat een les! Terwijl de wind intussen een enorm concert veroorzaakte door langs masten van schepen in de haven te gieren, begreep iedereen dat het een verstandig besluit was en hoewel we allemaal graag wilden gaan varen, dachten we stilletjes dat het ook wel fijn was dat we nog een nachtje goed konden slapen. Geen onvertogen woord viel er over het besluit. Eén team!
Vanochtend giert de wind nog steeds over het dek en zitten de trainees bloedserieus aan de zelfstudie. Morgen hebben velen weer een toets, dus die moet nog even goed voorbereid worden. Ondertussen buigt de bemanning zich over de sollicitatiebrieven die de trainees donderdag hebben geschreven voor de functies die zij willen gaan bekleden bij de scheepsovername en straks gaan ze ook nog heuse sollicitatiegesprekken voeren. Dat wordt alweer een enorm leermoment voor ze. Vanmiddag gaan we dan hoogstwaarschijnlijk echt vertrekken en kunnen we ons voorbereiden op een flinke deining die door de huidige wind zal zijn opgebouwd. Weinig tijd dus deze keer om rustig in te slingeren. Ik ben benieuwd hoe onze magen dat gaan houden. Een volle maag gaat zeker helpen en dat komt goed: Karlijn is jarig, dus vanmiddag is er taart. Gefeliciteerd, Karlijn!
Paul (hoofddocent en vakdocent scheikunde)
