Vandaag vertrekken we! De Atlantische Oceaan over, 2900 zeemijlen, 5371 kilometer. De Atlantische Oceaan is best wel groot, het bedekt namelijk een vijfde deel van de aarde, 76.762.000 km². We gaan ons de aankomende tijd wanen in de schoenen van Columbus, (of eigenlijk Leif Eriksson, een Viking, maar die voer naar Canada, dat vinden wij wat te koud). Christoffel vertrok op 6 september 1492 vanaf de Canarische eilanden naar het Westen, zonder GPS, zeekaart of kennis van magnetische variatie. Columbus wou eigenlijk naar China, maar dat ging niet helemaal goed. Op 12 oktober 1492, 36 dagen later, riep zijn matroos Rodrigo de Triana “¡Tierra, tierra!”, maar Columbus beweerde de avond ervoor al land te hebben gezien. Best gemeen, eigenlijk heeft Rodrigo Amerika ontdekt… Maar goed, ze zijn 6000 km ten westen van de Canarische eilanden, bij de Bahama’s op een eilandje dat ze San Salvador dopen. Maar ook daar willen wij niet heen, we gaan meer richting het zuiden, naar Tobago! Overigens is Tobago ook ontdekt door Columbus, maar dan op 14 augustus 1498. Hopelijk kost het ons geen 36 dagen om de overkant te bereiken…
Alle trainees en crew staan te popelen om te vertrekken, het waren leuke dagen op Tenerife maar we verlangen ook weer naar het ritme van de oceaan. De golven, de rust, de prachtige vergezichten, zonsopkomsten en ondergangen. Daar waar we niet worden afgeleid door telefoons, McDonald’s, toeristen, auto’s en vermoeiende excursies, maar waar we kunnen genieten van elkaar en van de zee.
En die Caribische eilanden, dat klinkt ook wel heel erg fijn. Ene Herman Wouk schreef er ooit het volgende over:
“The West Indian is not exactly hostile to change, but he is not much inclined to believe in it. This comes from a piece of wisdom that his climate of eternal summer teaches him. It is that, under all the parade of human effort and noise, today is like yesterday, and tomorrow will be like today; that existence is a wheel of recurring patterns from which no one escapes; that all anybody does in this life is live for a while and then die for good, without finding out much; and that therefore the idea is to take things easy and enjoy the passing time under the sun. The white people charging hopefully around the islands these days in the noon glare, making deals, bulldozing airstrips, hammering up hotels, laying out marinas, opening new banks, night clubs, and gift shops, are to him merely a passing plague. They have come before and gone before.”
We gaan de toeristische attracties vermijden en op zoek naar parelwitte stranden, palmbomen en helder blauw water. We doen Columbus wel een beetje na, we gaan Tobago zoeken zonder GPS of elektronisch kompas. Wie van de trainees zegt als eerste ¡Tierra, tierra!?!
Groetjes, Ivo en Diederik
