Na twee en een halve week niets anders dan oceaan te hebben gezien konden we gisterochtend vroeg (12 december 2019) het anker laten vallen achter het eiland Bequia. Daags tevoren werd al land waargenomen en dat bleek, tot vreugde van de stuurlieden Barbados te zijn. Niet dat deze nautici zoveel met dit eiland hebben, het had een andere reden. Varen en leren mag motto zijn voor de trainees van Masterskip maar geldt ook voor de navigatie officieren van de Wylde Swan. Deze hadden de oversteek ten doel gesteld bedreven te raken in de astronavigatie, het bepalen van de positie op zee met behulp van sextant en hemellichamen. Als een stok achter de deur had onderstaande rigoureus de GPS uit gezet tot na het anker zich had ingegraven in Caribische zeebodem. Proficiat aan stuurlieden en bootsman, de laatste zijnde aspirant stuurman. Met wekenlang zonnetje en sterren schieten suggereerden de laatste zonsbestekken van Selene en Wendy en stersbestek van Martijn dat Barbados op onze koerslijn richting Grenadines in de weg zou liggen. En waarachtig! Mission accomplished maar tevens grote voldoening onafhankelijk te kunnen zijn van een apparaatje en kind-kan-de-was-doen-navigatie. Varen als ambacht.
Op de nachtelijke aankomst volgde een dag van noodzakelijkheden. Voor de trainees was dat het maken van hun laatste toetsen, voor de stuurman het inklaren, voor de kok het inslaan van ‘verse vitaminen’ en voor de dekbemanning het herstellen van kleine schades die een langer verblijf op zee met zich mee brengen. Tot de laatste groep mag ik ook onze scheepsarts Auke rekenen. Niet omdat er sprake is van lichamelijke schaden maar omdat de medicus aan dek inzetbaar is gebleken als volwaardig matroos.
Na vandaag de werkzaamheden van de vorige dag te hebben afgerond ging de Wylde Swan weer anker op, op weg naar een stukje aards paradijs; Tobago Cays. De dikke bewolking en zelfs regenbuitjes konden niet voorkomen dat het een prachtige dag werd. Laat ik het proberen staccato uit te drukken; een barracuda aan de haak, vol canvas aan de wind, Sven’s stuurmanskunsten tussen riffen door en tenslotte en heerlijke zwempartij naast het schip ten anker achter het turquoise water van een koraalrif. O ja, en de vuurrode zonsondergang nog. Dat laatste zou men door gewenning al bijna vergeten.
Richard Slootweg,
Kapitein Wylde Swan
13 december 2019
