Blog, Lotte
Hallo iedereen thuis, midden in de corona-gekte.
Terwijl jullie allemaal in huis zitten opgesloten en niet dichter bij elkaar mogen komen dan anderhalve meter, hebben wij hier eigenlijk een hartstikke relaxed leventje. Het was misschien even een teleurstelling voor sommigen dat we weg moeten uit deze heerlijke warmte, maar inmiddels geniet iedereen weer met volle teugen. Want na het gebruikelijke ochtendprogramma en het voorgeschreven middagprogramma hebben we eigenlijk altijd wel even ruimte om te doen waar we zelf zin in hebben. Tijdens het varen is zwemmen natuurlijk geen optie, maar op andere manieren vermaken we ons ook prima. Sommigen kiezen er voor lekker even in de zon te gaan liggen, misschien even een boekje lezen of even een siësta houden. Dat is natuurlijk ook lekker, maar als je er zin in hebt is er nog iets anders wat je kan doen, iets wat er voor mij helemaal bovenuit springt en wat ik hoop dat ik nog vele keren vaker kan doen. De mast in.
jezelf strak insnoeren, laten controleren of je tuig wel goed zit en gaan met die banaan! In het begin, het gevoel dat je op het randje van een varende boot staat, de zee onder je vandaan ziet schieten, dat is al onbeschrijfelijk. Dan begint het pas. Met 2 grote haken zeker je jezelf , en je kan omhoog. Stap voor stap, en erg snel gaat het niet, want je moet elke keer een van de haken losklikken, en een paar treden hoger weer vastmaken. De hele boot beweegt onder je. Als je naar beneden kijkt is het af en toe wel even slikken, want je komt steeds hoger en hoger. Dan komt het engste stukje. Vanaf te touwladder naar de yard. Het is een hele grote stap, je kan je amper vasthouden en je staat op 1 dun wiebelend touwtje. Als je aan het varen bent en de yard scheef staat is de stap nog groter!En als je dan een stukje de yard op gaat moet je verder lopen over dat touwtje, dan gaat je hart ook wel even tekeer. Maar als je daar eenmaal zit, de vogels onder je ziet vliegen, de vliegvissen uit het water ziet springen en de wind in je gezicht voelt is het het allemaal waard. Het is zo’n vet gevoel, en ik kan niet wachten totdat we weer de mast in kunnen!!!
Groetjes en hou vol daar,
Lotte!!
