Een loopbaan met een onverwachte wending, zo kan je de overgang van basisschoolmeester in opleiding naar kapitein op de Wylde Swan wel omschrijven. Maar zo liep het wel voor onze nieuwe kapitein Martijn. Hij vaart al een aantal jaren op de Swan, afgelopen jaar nog als stuurman en heeft al een aantal Masterskipreizen op zijn naam staan. Volgend jaar komen er weer nieuwe reizen bij, maar dan als kapitein.
Hoe het begon
Toen hij op zijn twaalfde vanaf een zeilboot zat te kijken naar een groep kitesurfers, wist hij dat hij dat ook wilde. Hij mocht van zijn ouders op les en haalde op zijn 17e zijn instructeursdiploma. ‘Als er maar een boompje heen en weer ging, wilde ik zo snel mogelijk het water op’: het stilzitten in een klas was niet eenvoudig. Martijn begon met zijn eigen surfschool en opende later een tweede. Na een ongelukkige val, waarbij hij zijn enkel brak, kreeg hij weer meer aandacht voor zeilen.
In de tussentijd was hij ook bezig met de PABO, want het werken met kinderen vond (en vind) hij ook heel erg leuk. Maar de vraag of dit nu echt de richting was die hij met zijn leven op wilde, zorgde voor heel veel twijfel. ‘Ik wilde niet aan een baan beginnen waar ik tot het eind van mijn leven op één plek in Nederland zat vastgebonden. Ik wilde zo veel mogelijk zien en genieten van de wereld en heel veel nieuwe mensen ontmoeten.’ Hij besloot als vrijwilliger op de Bark Europa van de Azoren naar Ierland te varen, om te onderzoeken of dit iets voor hem was.
Blijven ontdekken
‘Bij de aankomst in Belfast dacht ik “ik ben hier nog nooit geweest en er zijn nog veel meer plekken die ik nog niet ken”, dus ik moest wel blijven varen om al die plekken te ontdekken.’ Nog geen maand later had hij zich ingeschreven voor de Enkhuizer Zeevaartschool, waar hij jaar 1 en 2 achter elkaar heeft gedaan. (Vaak nemen mensen een pauze tussen het eerste en tweede jaar om te gaan varen, dus direct twee jaar achter elkaar doen, is best bijzonder.) Hij voer veel op de Bark Europa, was gedreven om nieuwe dingen te leren en werkte snel zijn takenboek af, zodat hij zijn stuurmanspapieren aan kon vragen. Toen begon Martijn op de Wylde Swan waar hij bij Masterskip het varen, nieuwe plekken ontdekken en met mensen werken allemaal kon combineren.
Leren en lesgeven
‘Wat ik de trainees absoluut bij wil brengen, is dat ze niet stampen op het achterdek!’ zegt Martijn lachend. Maar stiekem komt de docent in Martijn bij Masterskip weer naar boven. ‘Wanneer een trainee de vraag stelt: “hoe werkt dit eigenlijk?”, dan heb je mogelijkheid om ze iets nieuws te leren. Je gaat uit van hun eigen motivatie. Als dit enthousiasme is aangewakkerd, kan je hen steeds meer leren.’ Wanneer iemand oprecht iets wil leren, zet hij alles aan de kant (als de omstandigheden dat toelaten) en gaan ze samen aan de slag.
Het varen met een jonge groep zoals bij Masterskip kost veel energie, maar Martijn ervaart dat hij er nog veel meer energie voor terug krijgt. ‘Wanneer de trainees aan boord stappen zijn het echt nog middelbare scholieren: jongens op de apenrots en kattige meiden (een beetje gechargeerd). Al snel komen ze erachter dat, wanneer je op een schip zit, het leven niet draait om stoer doen, maar om puur zijn.’
Een grote hut met bank!
De overgang naar kapitein kwam eigenlijk onverwacht en eerder dan gepland. Door het veranderde vaarschema (vanwege corona), zit Martijn nu al aan boord als kapitein. En daar zitten zeker voordelen aan; die grote hut met bank, is er één van. ‘Ik hoef niet meer op mijn bed te zitten, wanneer ik wil chillen.’ Maar mensen reageren ook anders. ‘Wanneer mensen op de kade vragen wat je aan boord doet, reageren ze bij het antwoord kapitein toch anders, respectvoller misschien. Kapitein is eigenlijk best een gekke titel.’ Martijn moet er nog even aan wennen dat hij deze titel mag gebruiken, maar hier heeft hij gelukkig nog genoeg tijd voor op de vele zeiltochten die hij met de Wylde Swan gaat maken. ‘Ik ben al een paar keer de Noordelijke en Zuidelijke Atlantische oceaan over geweest. Nu nog de rest van de zeeën: rond de wereld met de Swan.’
