Er is een blogje verdwenen! En dat was nu net ook weer zo’n leuke! Onze docent Ben schreef op dag 2 van de reis onderstaande blog, en die is ergens in ons systeem blijven hangen. Zo jammer, ik heb ‘m maar meteen nog maar een keer gepost!
29 juni 2020
Wat hebben we met zijn allen veel geleerd, vandaag. In de eerste plaats hebben we geleerd dat het mogelijk is om binnen één dag de stap te maken van een tropische hittegolf naar guur herfstweer met lage temperatuur en harde wind. Van “zelfs zomerbloesjes zijn te warm” tot “vele lagen, vesten en truien zijn nog niet warm genoeg”. Of zoals deckhand Tituoan zei: ¨I feel like an onion, with all those layers!”
Het leren begon al vroeg. Een bak met muesli is niet ideaal om je aan vast te houden als er ineens een sterke windvlaag komt. Dan kan je het ontbijt van de vloer vegen!
En dan de les dat op zee alles “subject to change” is. De wind kwam stevig uit het zuidwesten. Voor de Wylde Swan onmogelijk om binnen redelijke tijd door het Engelse Kanaal te komen. Dan maar niet naar de Azoren, Noorwegen: here we come! De steven gewend en koers 004 (NNO).
En wat is het fijn om te voelen en te ervaren dat je nog leeft, hoe enthousiast je ook bent om de reis te beginnen (ja!, de zeilen omhoog, hup wind, golven, wolken water, heerlijk!) en dan voel je daarbinnen dat je echt nog leeft. Daar roert zich de maag …. Waar is de reling, waar is de wc, waar is de emmer? Kijk strak naar de horizon, iemand nog een droge cracker of een maria-kaakje? Of duik toch maar diep in je kooi. Bijna iedereen bleek op die manier te genieten van de nieuwe golf-, slinger- en stamp-ervaring op de woelige Noordzee.
Maar wie had gedacht dat het collectief schrijven van een fantasy verhaal zo’n goede remedie tegen zeeziekte zou zijn. De avonturen van Gerard en Charmanta en hun Goud-Poepende-Shetland-pony hebben zeker vijf trainees doen opstaan van hun ziekbed. Check, ook weer geleerd.
De docenten van deze reis, Lotte, Tim en ikzelf hebben geleerd dat je je doormidden kan vergaderen, plannen en afspreken wat je wil, maar als bijna alle trainees alleen nog geïnteresseerd zijn in een kotsemmertje, dan kan je met je planning wel op het dak gaan zitten. Ook daarover hebben we wat geleerd. Dat dak is best hoog boven zee, ik schat toch wel een metertje of vier, vijf, maar een goede Noordzeegolf spoelt daar zomaar zijn top overheen! Interessant!
Aan de andere kant hebben we leren vertrouwen op het schip. Als er een golf komt die een meter of meer hoger is dan het achterdek, dan blijkt de dame Swan elegant haar achterste te lichten en soepeltjes over zo’n golfje heen te dansen. Respect! Een echt leerzame dag, we kruipen er maar weer vroeg in.
Ben
