Zaterdag de 12e van de 12e
Zachtjes vielen de stralen van de ochtendzon over de blauwe horizon op het boeisel van de Wylde Swan. Na een nacht met herhaaldelijk snelheden van boven de 9 nautische knopen maakte het nachtelijke gespin van de boeg en het breken van de golven plaats voor het kibbelende geroezemoes dat uit het pantry lekte.
Volledig opgeladen en met een voldaan gevoel dankzij de lazy-day met wisselende en bovenal vermakelijke weersomstandigheden ging eenieder weer aan de zelfstudie. Ieder uur onderbroken door het geluid van de bel, gevolgd door het gegiechel (voor anderen ook wel: “gebrul” van Marloes en Minke) lijkt er langzaam maar zeker voor steeds meer trainees een einde in zicht te komen aan de studieberg (niet te verwarren met Charlie the unicorn’s candy-mountain).
Na een ochtend zwoegen en zweten kon het echte werk weer beginnen, na een vlotte happy-hour dan… Het zonnebaad-gehalte heeft tot deze dag nog niet zo hoog gelegen. Onder het decor van een strak helderblauwe lucht met de stralende Caribische zon, lag haast elk vrije stuk dek van de Wylde Swan bedekt met ons menselijk bloot, te zonnebaden voor het leven. Steeds meer begonnen de essentie van “Tan ‘o clock” en “MTE” (MAXIMUM TANNING EXPOSURE) te begrijpen.
Terwijl een enkeling bezig was met het kleineren van vuilniszakken zodat we niet in ruimtegebrek kwamen voor we in Sint Maarten aan zouden komen, raakte Carlijn haast verloren in de strijd door zichzelf vast te krijgen in de anchor locker, een kwestie van tijd tot er een “trainee-stuck-in-the-anchor-locker-drill” komt.
Nadat de geoliede en gebronsde lichamen van het dek werden geschraapt was het tijd voor de derde en tevens laatste ronde internships. Ondanks de drukte van de docenten (gezien zij nu ook een intern hadden!), wisten zij nog het een en ander op foto vast te leggen.
Iedereen leek het goed naar zijn of haar zin te hebben en de nieuwe indrukken en lessen werden met veel enthousiasme door iedereen opgepakt, waarvoor chapeau! En deze passie en dit enthousiasme hebben we terug kunnen proeven in de 10 (-1) schalen pizza van de cook-interns, waarvan ZELFS de Hawaï schaal soldaat werd gemaakt.
Na het eten werd de beamer gericht op de main stay sail, wat resulteerde in een indrukwekkend decor, waarop werd afgetrapt met weer een gloednieuw weekoverzicht. Dit keer onder de regie van Nynke, Marlies, Sanne en Sara, en wederom een schitterend-magische collectie van foto’s en fragmenten van de afgelopen week!
Als afsluiter van de dag gaf “grote” Lotte (just a teacher) nog een presentatie over de verwondering van het universum op het main stay sail. Met regelmatige aanvullingen (onderbrekingen) van Ties liet Lotte onze hoofden duizelen door de immensiteit van ons zonnestelsel, ons sterrenstelsel en het universum. Zijn wij toch maar een heel klein bootje, op een toch best wel kleine oceaan…
Scheepsarts Guido
