20 maart 2021
Hallo daar!
Toen het 12 uur was kreeg iedereen op het deck een beetje honger… Gelukkig wisten wij na een dag lang schoonmaken waar de chips bewaard werd, en na een democratisch overleg hebben we samen besloten de chips gewoon te pakken, sorry Rinske… Na enkele seconden was de zak al leeg en wisten wij dat we meer eten nodig hadden. Het volgende slachtoffer was 1 pot nutella met meerdere Mariakoekjes-rollen. We zeggen niet hoeveel maar het waren dr geen 3, en die waren ook al super snel op (zie foto). Nogmaals sorry Rinske. We hebben nog een lange zoektocht gedaan naar lekkere chocola want Koen lag toch in het net. Helaas lag Anne, de hulpkok, nog steeds in bed. Tot onze verrassing maakte de koelkast iets te veel geluid. En besloten de mensen die dit moesten pakken heel knullig weg te rennen en zich te verstoppen achter de pinrails. Het gelach wat hieruit kwam maakte meer geluid dan de koelkast. Hierna besloten we maar voor de stroopwafels te gaan. Nogmaals: sorry Rinske… Je had vast beter van ons verwacht. Toen gingen we maar slapen op het deck want het eten was op.
Toen we wakker werden de volgende ochtend begon het lange proces van afscheid.. Iedereen had het er zwaar mee! Om 11 uur hebben we met z’n alle de reis soort-van samengevat wat tot meer tranen leidde. We hebben 9 uur opgescheept gezeten met jankende mensen (Veerle hoorde er ook bij), en toen we weggingen van huis voor 5 weken moesten er nog meer mensen janken. Op het vliegveld was heel veel lekker eten en konden we souvenirtjes halen. In het vliegtuig lag onze happy cappie heel grappig te slapen en kregen we weer lekker vliegtuig eten.
Veerle en Tobias.
