De zon schijnt. De trainees hebben op dit moment zelfstudie en genieten van de korte pauze. Ik zit op het voordek van de Wylde Swan. Dit is voor mij een hele fijne plek om even tot mezelf te komen, om meer te beseffen waar ik ben. Overal om mij heen zie ik alleen maar water en de boot rolt zachtjes heen en weer. Rechts van mij verschijnt een regenboog. Het verwondert mij en doet mij denken aan eerdere bogen die ik tijdens deze reis heb gezien.
Eén van de eerste keren dat ik tijdens deze reis een regenboog heb gezien was op Madeira. Inmiddels heb ik al een aantal dagen regenbogen mogen aanschouwen. Korte kleine, die heel snel tussen de wolken verdwijnen. Halve bogen, waarbij je verlangend kijkt of die zal worden volgemaakt. Dubbele regenbogen, die ik nóg niet compleet heb gezien. Het mooiste vind ik toch echt de regenboog die in zijn geheel zichtbaar is. De regenboog die van het begin tot het einde weer in de oceaan verdwijnt. Het is extra genieten als dit vlakbij de boot gebeurt.
Mijn gedroom wordt snel onderbroken. Op het voordek komt Emil, één van de deckhands, mij vergezellen. De touwen moeten worden gerepareerd en om dit makkelijker te maken houd ik de touwen vast zodat hij niet meer strak gespannen staat. “Ja, dit is niet iets wat de trainees doorhebben, wat hier allemaal bij komt kijken”, zegt Emile. De trainees leren het zeilen nu vooral door middel van verschillende sailtrainingen en krijgen nog niet zoveel mee van deze werkzaamheden. Over een aantal dagen kunnen de trainees zich inschrijven voor de sailtrainingen. Ze leren dan écht het reilen en zeilen aan boord! Ik vind het mooi om te zien dat de crew enthousiast is en wij als geheel steeds meer een team vormen om de trainees goed op te leiden. Ik ben benieuwd hoe de trainees zich de komende weken zullen ontwikkelen!!
De touwen zijn inmiddels gerepareerd en de regenboog is verdwenen. De laatste zelfstudieronde is gestart. Ik spring zachtjes op het dek en ga weer terug naar de groep, terug naar de trainees!
Marieke (teacher)
