Mijn naam is Stephan Paternotte en ik ben op deze tweede Masterskipreis de wiskundeleraar aan boord van de Wylde Swan. Net als op mijn school in Amsterdam noemt iedereen mij hier PAT. Vandaag is de derde van vijf dagen op volle zee; geen land in zicht en dus buiten telefoonbereik en volop zee, golven, wind en zeilen. Even helemaal los van de wereldse beslommeringen. Het idee was een rondje Barbados te doen, maar wind en stroming zitten flink tegen en zo resulteert al onze moeite in een obscuur ge-heen-en-weer. Het zal er wel raar uitzien op de GPS-tracker ….
Voor mij begon deze dag extra vroeg met een wekker om 03:45, want ik had de 04:00-06:00 docentenzeilwacht. Ik heb mij verdienstelijk gemaakt met een uurtje aan het roer; koers 350-000°. Het tweede uur heb ik mijn handen uit de mouwen gestoken met een bijdrage aan het wisselen van zeilen, want er was een gaatje gesignaleerd dat moest worden gedicht. Het is zwaar werk op zo’n schip waar alles oversized is. PAT mag dan wel flexibel zijn, maar hij is niet meer zo lenig en schiet ook sterk tekort aan kracht en uithoudingsvermogen. Ik wijd het aan Corona.
In deze drukte ben ik glad vergeten de ontbijtploeg te porren. Daar heb ik wel opmerkingen over gekregen, maar om 07:00 stond alles toch op tijd klaar. Het is tekenend voor het leven op de Wylde Swan; alles is strak georganiseerd, maar de praktijk is ook vaak onvoorspelbaar chaotisch, en uiteindelijk komt het gewoon goed.
In de ochtenduren van 08:00-12:00 is het tijd voor de zelfstudie. Morgen is een toetsdag, dus je zou denken dat velen zich flink willen voorbereiden. De Wylde Swan in open zee-cadans heeft echter andere plannen en strooit lustig rond met lamlendigheid en zeeziekte.
Tijdens de lunch bedenk ik mij ineens dat wij maar matig verwend zijn met zicht op dolfijnen of andere zeedieren. (‘Kappie’ Maarten meent dat hier zelfs walvissen zouden kunnen zijn.) Jazeker, de eerste paar dagen bij Sint Maarten hebben we drie keer een paar dolfijnen op bezoek gehad, maar sindsdien is het angstig stil gebleven. De volgende keer moesten we het maar echt even vieren. Zolang stellen wij ons tevreden met Brown Boobies (Jan-van-Gent-achtige vogels) en de vliegende vissen in de morgen.
Tijdens de etappe twee van de Caribische reis van Masterskip de Wylde Swan (2020-2021) voer ik een klein onderzoek “De Gezondheidsmonitor” uit met als hoofdvraagstelling:
Is een reis met Masterskip de Wylde Swan goed voor de gezondheid?
Hierbij wordt een reeks prestaties gemeten en vullen de deelnemers mentale vragenlijsten in. Met 3 à 4 meetmomenten, bijv. in week 1, week 3 en week 5 hopen we (positieve) veranderingen waar te nemen en deze met behulp van standaard statistische methodieken van een waardeoordeel (significantie) te voorzien. Nu halverwege de reis hebben we al twee meetsessies uitgevoerd waarbij de trainees de verschillende testjes bij elkaar afnamen én tevens proefpersoon waren. Het was inspirerend om te zien hoe iedereen door elkaar van de ene post naar de ander scharrelt om het persoonlijke logboekje vol te krijgen, te zien in onderstaande video:
Als gecontroleerde meetomgeving schiet de Wylde Swan echter enorm tekort. Zelfs onder anker als het schip relatief rustig ligt, is het haast onmogelijk om een stabiel gewicht van de weegschaal af te lezen en ook fysieke oefeningen als steps en opzitten worden zeer beïnvloed door de altijd aanwezige deining van het schip. Het is dus nog te vroeg voor eerste voorlopige conclusies. Later hopelijk meer.
Groetjes, PAT
