Blog 31 januari Du
Bonjour,
Vandaag was het zover; na 3 dagen gingen we eindelijk aan land in Tobago! Nadat de dag een beetje standaard begon, met een ontbijtje en onze zelfstudie, vertrokken we richting Charlotteville. Na 3 dagen op zee gezeten te hebben was het wel even wennen aan land. Je lichaam denkt dat je nog op zee bent, waardoor je soms een beetje heen en weer struikelt. Dat was bij mij tenminste het geval.
Vergezeld door 3 aardige gidsen liepen we langzaam maar gestaag naar de top. Voor sommigen was het een zware strijd, met moddervegen als oorlogsverwondingen, voor anderen was het een zondagswandeling. Boven aangekomen genoten we van een prachtig uitzicht over Tobago. De gidsen kwamen spontaan met het idee kokosnoten te plukken, en vervolgens zaten we daar allemaal uit een kokosnoot drinkend met een prachtig uitzicht op de oceaan; wat wil je nog meer?
Tijdens de afdaling kwamen we langs suikerriet. De gids begon het te plukken, en spoorde mij aan om te helpen. Vervolgens deed hij voor hoe je het moet “eten”. Suikerriet moet je dus blijkbaar dus niet doorslikken, maar kauwen en uitspugen. Tijdens het kauwen komt er heel veel suiker vrij, waardoor er een zoete smaak zich verspreid in je mond. Eenmaal beneden aangekomen voelden ik me ook wel erg energiek door al dat suiker.
Toen gingen we weer terug naar het schip met de tender, om vervolgens te gaan zwemmen. Beer had een lijn losgebonden, waardoor er een soort liaan ontstond. Je springt, terwijl je de lijn vasthebt, van het dek af en maakt als een goed is een mooie slingerbeweging, om vervolgens in het water te plonzen. Natuurlijk stond iedereen in de rij daarvoor. Hierna genoten we van de heerlijke hutspot die bereid was. Hutspot in de Cariben, maak je ook niet vaak mee. Hierna hadden we een kleine happy hour, want ook na en intens vermoeiende dag moet er schoongemaakt worden. Ik zat het afval van de keuken te scheiden, toen de crew met een leuke verassing kwam: de sailmail was aangekomen! Iedereen staakte gelijk met zijn werk, en de volgende 10 minuten hoorde je mensen enthousiast lezen en praten. Ik denk dat iedereen het super fijn vond een mail van het thuisfront te krijgen.
Die avond hadden we vrij, dus ging ieder zijn eigen gang; Ik had de ankerwacht van 23:00 tot 00:00, dus besloot ik mijn uurtjes door te brengen onder de sterren. Sterren kijken onder een prachtige hemel met muziek in, dat is iets wat echt nooit zal vervelen. Sommigen lagen al te slapen, en anderen keken een film op het dek. En zo sloten we januari af; Vermoeid, maar blij.
Toedels,
Du Nguyen (Trainee)
