10 maart 2021
Na een check bij het schip blijkt dat zowel de crew als trainees nog helemaal in orde zijn! Gelukkig: deze blog mag je dus met een korreltje zout nemen.. 🙂
What up it’s ya boi!
Vanochtend kregen we weer een stok in onze neus! Joepie.. Tot onze verrassing ging deze ronde testen enorm snel en konden we na een uurtje weer heerlijk aan onze zelfstudie. We zaten rustig te werken tot we opeens gekrijs hoorden, we renden naar buiten en daar werd de engineer met de hoge golven meegenomen. Boeie, hem hebben we toch niet nodig.
Later op die dag hadden we een excursie gepland naar de jungle van St. Vincent. We werden met de bus gebracht naar de voet van de vulkaan waar het regenoerwoud lag. Dit was onze laatste rustplaats (voor sommigen): niemand wist wie er levend uit het woud zou terug komen. De kapitein had ons geïnformeerd dat we een 10% loss-rate hebben, dat betekent dat we maximaal 2,5 mensen mochten verliezen. Aan het begin van de trip informeerde onze gids ons over de vele gevaarlijke dieren van het bos. Eenmaal in het woud waren wij met stomheid geslagen, de pracht en elegantie van de omgeving schokte ons zeer. Helaas duurde deze periode van wonder niet lang, een van ons at één van de giftige lianenpitten die vaak voor sieraden worden gebruikt. Een ander werd gebeten door een aap…
Eenmaal teruggekomen was onze First Officer het eindelijk zat dat we zo veel mensen verloren. Met support van de helft van de crew en driekwart van de trainees probeerde hij muiterij te plegen tegen de kapitein. Velen hebben hun levens verloren. Wij zijn de enige die over zijn…!
Kusjes en knuffels,
Tobias Wolff en Tobias’ lunch (Liselotte de Haas)
