Zeven uur ’s ochtends stonden we al op de kade, klaar om te vertrekken naar het eiland San Antao. Met de ferry gingen we die kant uit en eenmaal daar aangekomen stond er een busje voor ons klaar om de berg op te gaan.
Wat ons allemaal verbaasde is dat de kant van het eiland waar wij aankwamen erg droog was, maar toen we de top over gingen begon het steeds groener te worden vanwege de stuwingsregens. Aan de rand van een klein dalletje begonnen we aan onze afdaling. Toen we beneden waren, gingen we vrijwel direct weer omhoog. Deze keer echt hoog omhoog, we liepen zelfs de wolken in. Eenmaal boven aangekomen konden we dus ook niets zien, behalve de afgrond onder ons. Vervolgens begon de wandeling naar beneden, vijf kilometer op kronkelweggetjes en grindpaadjes. Daardoor dus ook een paar zielenpieten die zijn gevallen.
Toen we eindelijk beneden waren zagen we allemaal kindjes van het dorp in schooluniformen naar huis lopen. Dat vonden wij natuurlijk heel leuk om te zien en we hadden gevraagd of we misschien eventjes binnen mochten kijken in het schooltje. Vloeren strak gedweild en verschillende lokalen voor elk vak, de school was al helemaal versierd en volop in de kerstsferen.
De laatste groep kwam ook eindelijk beneden en het busje stond al klaar om ons naar de suikerriet distilleerderij te brengen. Daar kregen we een rondleiding en hebben we mogen proeven van het product. Kortom een geslaagde dag.
Groetjes,
Maite en Françoise
