We zitten aan boord van de trein die “passaat” heet. De noordoosten wind waar we een week naar hebben uitgekeken duwt ons met een gangetje van zo’n 8 knoop richting het Caribisch gebied. Heerlijk. Gisteren was weer even lazy day, de zondag aan boord. Stuurman Martijn had voor de trainees ‘pinrail chase’ in petto, een spel waarbij de kennis van de lijnen en waar deze worden vastgemaakt (belegd, in zeil jargon) wordt getoetst. De stijl van de kapitein in spé staat garant voor hilariteit en fanatisme onder de jongeren. Dat is mooi om te zien.
Vandaag begon, net zoals aan wal het stramien van de werkweek weer. Studeren, huishoudtaken uitvoeren en wachtlopen. Een vast ritme wat bijna als sleur overkomt maar dat is gelukkig niet helemaal het geval. Een sterrenhemel zoals in Nederland nergens waar te nemen valt of een vliegende vis die gedesoriënteerd een meter naast je neervalt maakt de schooldag toch iets anders dan men gewend is. De prettige balans tussen regelmaat en bijzondere ervaringen mag positief gezien worden, bevestigd door het feit dat nog geen enkele trainee mij heeft gevraagd wanneer we precies in de Carib aankomen. Is de reis zelf dan toch de bestemming?
Richard Slootweg, kapitein
2 december
