13 januari 2022
Hallo allemaal! Ik ben Fleur. Nee, niet een trainee hier aan boord van de Swan. Dat is de andere Fleur. Ik ben assistent-kok Fleur. Vandaag schrijf ik voor jullie een blog ????
We zitten alweer een poosje op zee en twee dagen geleden begon kok Tina zich niet zo lekker te voelen. Bedrust was het advies van onze dokter Floor.
De Galley verloor haar leider. Zonder waarschuwing viel de verantwoordelijkheid voor de maaltijden op mijn schouders. Er is geen tijd om bij stil te staan. Schouders eronder en doorwerken.
’s Ochtends maakte ik gewoon de broden en de soep voor de lunch. Niks aan het handje.
Dit ging twee dagen zo door.
Wat ben ik dan blij met een schip vol behulpzame mensen. Op die eerste dag kwamen er al trainees binnen die vroegen of ze iets konden doen. En op de tweede dag kwamen twee crewleden helpen. Net als op Oudejaarsdag kwam Jorrit de aardappels schillen en Dorette sneed vrolijk de kipfilet op voor de lunch.
Wat een ervaring is dat eigenlijk. Vier jaar geleden was ik hier als trainee en ging ik op mijn eerste reis. Als je me toen had verteld dat ik in mijn eentje voor 45 man eten zou koken aan boord dan had ik het niet geloofd. Wat een onzin.
Het is heel anders om te werken als crew. Ik zie wat deze trainees meemaken en herken veel van hun ervaringen en gevoelens. Ik vind het bijzonder om dat nu van dichtbij te mogen zien. Net als hun ben ik heel dankbaar om hier te kunnen zijn in deze gekke tijden. En ik geniet van elke minuut die ik zingend in de Galley mag meemaken, met al deze unieke mensen.
We maken er nog een prachtige tijd van.
Groetjes,
Fleur
