“Net als bij mijn oma vroeger.” Dit was Rutgers reactie toen hij gisteravond de pantry binnenstapte. Trainees en crewleden zaten, met kopjes thee, te werken aan hun eigen projectjes, terwijl een rustig muziekje op de achtergrond klonk. Titouan was bezig met het sailtraining programma updaten, Anna was een broek aan het repareren, Jinte schreef de ‘brief aan jezelf’ en anderen waren bezig met de vriendenboekjes.
Natuurlijk is het fantastisch om lekker door de jungle te banjeren of een surprise feestje met home-made zwembad voor te bereiden, maar soms zijn het juist die kleine dingen die het leven aan boord zo mooi maken. Zeker in de laatste week zie je de trainees nog bewuster genieten van het zeilen, van de scheepsovernames en van het samen zijn. Ze zoeken elkaar op om samen te kletsen, soms over serieuze dingen, soms gewoon voor de gezelligheid. En zo kruipt het einde van de reis langzaam dichterbij. Maar tot we vertrekken hebben we nog genoeg leuke dingen op de planning staan: een scheepsovername bonusronde, pannenkoeken bakken en natuurlijk de bonte avond voorbereid.
We hebben Dominica afgesloten met een fantastisch surprise feestje voor de trainees. De crew heeft alles voorbereid en ze wisten van niets. Alles d’rop en d’raan, van mocktails (die ze zelf konden maken met heerlijke verse ingrediënten en fruit op een zwevende bar tot een heus zwembad aan dek. Het was een top feestje!
Na Dominica kwamen we aan bij het eilanden groepje onder Guadeloupe, Les Saintes. Het zijn een paar kleine eilandjes vlak boven Dominica, we moesten er een hele 20 mijl voor varen maar het verschil kon niet groter. Van het prachtig regenwoud, local food bij de nicht van de tour gide, in een roeibootje de Indian River op, overal reggae muziek, Rastafari en nauwelijks blanken mensen te bekennen, landen we rechtstreeks in de Cote d’Azur.
Op Terre-de-haut hebben ze letterlijk alle donkere/native mensen het eiland af gebonjourd. Dure restaurants neergezet en heeeeeel veeeeel veelste dure toeristen winkeltjes neer gezet. Ook de huizen zijn in de wel bekende (door de Franse overheid vastgestelde) kleuren crème met een terracotta dak geschilderd (in plaatst van de felle kleuren die je op de andere Caribische eilanden ziet). Je hoort het al, voor mij persoonlijk voelde het een beetje raar….voor de trainees daarentegen was het geweldig! Ze konden rond lopen in het dorpje, souvenirtjes kopen voor thuis en zwemmen en kajakken vanaf het strand. Het telefoonnetwerk en internet werkt er gewoon dus naar huis bellen en appen en allemaal vertrouwde bekende dingen eten en drinken in plaats van melk (wat eigenlijk water is) drinken uit een kokosnoot met je billen bloot, weer heel even in de westerse wereld. Iedereen heeft een top dag gehad!!
Helaas zitten we wel alweer in de laatste week van deze reis. Dat betekent dat de ship take over op volle toeren draait. De ene na de andere kapitein van ongeveer 15/16 jaar oud die het schip moeiteloos met zijn crew tussen de rotsen manoeuvreert. Het is heel tof om te zien hoe betrokken de trainees zijn. Ze willen het écht goed doen en ze willen het écht allemaal begrijpen. Op dit moment leren ze het meest over het schip en hoe het nou precies zit met navigeren en wat daar allemaal bij komt kijken.
Eigenlijk is de reis te kort en zouden ze nog heel vaak het schip van ons over willen nemen. Momenteel zijn we onderweg naar Martinique. We gaan eerst nog een dagje voor anker bij Saint Pierre. De dag daarna gaan we richting Le Marin. Dat is dan alweer ons laatste station. Maar zo ver is het nog niet. Ik ga nu nog even genieten van de prachtige mini crew die wij aan boord hebben!
Wendy Veelenturf
Officer
