Sinds een paar weken is de Wylde Swan op Cuba. Een totaal ander eiland. Het bestaat uit duizenden eilanden. De voertaal is er Spaans. Het is één van de laatste landen ter wereld waar het communisme de basis vormt voor de staatsinrichting. Nu wij er met Masterskip zijn wordt duidelijk wat één van de grote verschillen is met de rest van het Caribisch gebied: er is geen internet. Het klinkt simpel, maar het heeft nogal wat impact op iedereen die met Masterskip te maken heeft!
Impact op de ouders: vaak hebben ze tijdens de reis op elk eiland wel even app-contact met hun kind. Impact op de trainees: je bent zo gewend om wél internet te hebben. Zal ik even een fotootje naar huis sturen van die mooie dansvoorstelling op het dorpsplein? Nee, geen verbinding. Of anders even checken wat je vrienden in NL aan het doen zijn via de WhatsApp? Nee! Je reisblog bijhouden dan? Ook niet! Dat is wel even afkicken: geen internet.
Maar heb je dan helemaal geen contact? Nee, dat nou ook weer niet. Maar het is wel heel anders dan wanneer je in NL bent met het netwerk zoals we dat hier kennen. Op Masterskip reizen is er elke week de sailmail. Iets waar iedereen elke week naar uitkijkt. De trainees sturen een bericht naar het thuisfront op dinsdag, waarin ze beschrijven wat ze meemaken, hoe ze zich voelen, waar ze zijn. En elke vrijdag sturen ouders, opa’s en oma’s, vrienden en/of buren één mail terug. En dat wordt als des te waardevoller ervaren als tussendoor geen contact is.
Foto’s: de postbode levert de sailmail af. Deze wordt in stilte gelezen op allerlei plekjes aan boord.
